Ankieta 14

1. Jak przedstawia się świadomość metodologiczna badaczy literatury staropolskiej?

Raczej słabo.

2. Co powinno wyznaczać specyfikę badania/ interpretowania literatury staropolskiej? Czy Pani/Pana zdaniem takowa istnieje?

Nie istnieje.

3. Postawa „ekstensywna” to taka, w której można poprzestawać na zwracaniu się ku dotąd niedostatecznie opracowanym tekstom źródłowym zasadniczo w tym celu, aby edycje opatrywać komentarzami filologicznymi. Czy badania literatury staropolskiej sprzyjają takiej postawie?

Tak (sprzyja też finansowanie grantowe).

4. Konteksty:
a) Kiedy interpretując tekst staropolski możemy odnosić go poza konteksty macierzyste?

Niemal zawsze należy „wyszarpywać” (nie zawsze wyrywać) tekst z kontekstu historycznego. Oczywiście problem jest bardziej skomplikowany i wymagałby dłuższej dyskusji.

b) Czy w ogóle wolno to robić?

Tak.

c) Czy takie lektury wnoszą coś istotnego do stanu badań?

Wydobywają literaturę dawną z piwnicy na światło dzienne, zaczyna do nas mówić. To jest istotne, bowiem w przypadku jej milczenia traci sens „stan badań” i mówimy wówczas o „stanie katalogowania” (vide punkt 3).

5. Polemizując z Januszem Sławińskim i przyjętym przez niego porządkiem rzeczy (tj. od analizy do interpretacji), Andrzej Szahaj twierdzi, że badaniach literackich interpretacja apriorycznie poprzedza analizę. Jakie są Pani/Pana doświadczenia oraz przekonania w tej (tylko pozornie wyłącznie) teoretycznoliterackiej materii?

Bliższe jest mi stanowisko Andrzeja Szahaja.

6. Czy badacz literatury staropolskiej potrzebuje współczesnej teorii literatury?

Trudno jednoznacznie odpowiedzieć, czasami zależy to od przedmiotu badań. Natomiast każdy badacz literatury powinien orientować się w nowych teoriach.